حفظ و بهبود سطوح عملکرد و استقلال ، که به بهبود کیفیت زندگی فرد کمک می کند.
یکی دیگر از داروهایی که برای درمان پارکینسون استفاده می شود، داروهایی است که علائم غیر حرکتی را کنترل میکنند.
۳. آگونیستهای دوپامین: این گروه داروهایی هستند که عمل دوپامین در مغز را تقلید میکنند. برخی نمونهها در این زمینه عبارتاند از: پرامیپکسول و روتیگوتین و روپینیرول.
برخی افراد اذعان کرده اند که با فعال بودن ، قدرت انعطاف پذیری و تعادل خود را به دست آورده اند.
عوامل محیطی : در صورتی که افراد در معرض آفت کش ها و علف کش ها قرار بگیرند خطر ابتلا به پارکینسون در این افراد بیشتر می باشد.
بیماری پارکینسون در ایران حدود ۲ درصد از افراد مسن را درگیر میکند. با ما باشید تا دربارهی این بیماری اطلاعات مفیدی بهدست آورید.
درمان بیماری پارکینسون پیشرفته به طور قطع وجود ندارد؛ اما میتوان با استفاده از تعدادی دارو، عمل جراحی و سایر روشهای دیگر برای درمان آن اقداماتی انجام داد که عبارتند از:
کاردرمانی در منزل با این هدف صورت میگیرد که بیمار قادر باشد تمامی کارهای شخصی روزمره ی خود را به تنهایی انجام دهد.
درمان میگرن قطعی میگرن یکی از اختلالات شایع است. سردرد تیپ میگرن یکی از انواع سردرد است که در صورت بروز لازم است
درمانهایی که باعث ترمیم نورونهای آسیب دیده میشوند.
پارکینسون با دو دستهی اصلی علائم همراه است: ۱. علائمی که روی تواناییهای حرکتی فرد تأثیر میگذارند و به بُروز مشکلات حرکتی نظیر لرزش و سفت شدن عضلات منجر میشوند؛ ۲. علائم غیرحرکتی نظیر درد و ازدستدادن حس بویایی و زوال عقل هستند. فرد مبتلا ممکن است به تمام این علائم دچار نشود و نمیتوان پیشبینی کرد این علائم چقدر شدید خواهند بود یا اینکه سرعت وخامت آنها چگونه است.
ایجاد لرزش یا در اصطلاح پزشکی ترمور ، در بدن حتی در هنگام استراحت
هر سال ، محققان در تلاش هستند تا بفهمند چرا افراد مبتلا به بیماری پارکینسون نوزادان پارکینسون می شوند.
وراثت : به ندرت اتفاق می افتد که این بیماری از والدین به کودکانشان انتقال یابد. در بیشتر موارد می توان گفت که پارکینسون ارثی نمی باشد. در صورتی که عضو درجه یک خانواده به پارکینسون مبتلا باشد ممکن است ۳ درصد خطر ابتلا را در افراد دیگر خانواده بیشتر کند این بدان معنی است که خواهر ، برادر ، پدر و یا مادر که دارای این بیماری می باشند کمی خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهد.